Divan edebiyatında nazım biçimlerinin yanında nazım türleri de vardır. Bu nazım türleri, işlediği konuya göre isimlendirilir.

Tevhid: Allah’ın birliğini ve yüceliğini konu edinen ve kaside nazım biçimiyle yazılan şiirlerdir.

Münacat: Allah’a yalvarıp yakarmak, ondan af dilemek için yazılan şiirlerdir. Genellikle kaside nazım şekliyle yazılır. Tevhit ve münacat divanlarda en başta yer alır.

Naat: Hz. Muhammed i övmek için yazılan şiirlerdir. Kaside şeklinde yazılan bu tür şiirlerde Hz. Muhammed’in türlü vasıfları ve mucizeleri anlatılır.

Mersiye: Ölen kişilerin ardından söylenen yas şiirleridir. İslamiyet öncesi edebiyattaki adı “sagu”, halk edebiyatındaki adı ise “ağıt “tır. Genellikle terkib-i bend ve kaside nazım şekliyle yazılır.

Medhiye: Ünlü bir kişiyi övmek için kaside şekliyle yazılan şiirlerdir. Ya padişah, vezir, şeyhülislam gibi yaşayan devlet büyüklerine ya da 4 halife ve başka din-tarikat ulularına yazılır.

Hicviye: Herhangi bir kişiyi ya da düşünceyi yermek amacıyla kaside veya kıt a nazım biçimleriyle yazılan şiirlerdir. Halk edebiyatındaki adı “taşlama”, yeni şiirimizdeki adı “yergi”, Batı edebiyatındaki adı ise “satirik şiir”dir. Medhiyelerde ve hicviyelerde abartılı bir üslup vardır. En ünlü hicviye şairi Nefi dir.

Fahriye: Şairin kendisini övdüğü şiirlerdir. Genellikle kasideler içinde bir bölümdür. Fahriyede de sanatlı bir üslup kullanılır.