Halkın “âşık” dediği saz şairleri tarafından oluşturulmuştur.
Aşık Tarzı Halk Şiirinin Genel Özellikleri
- İslamiyet’ten önceki “ozan”ın, “âşık” adını alması, sözlü edebiyatımızın devamlılığının göstergesidir.
- Şairler genellikle okuma yazma bilmeyen âşıklar usta-çırak ilişkisiyle yetişmişlerdir.
- Âşıklar köylerde, şehirlerde veya asker ocaklarında yetişmişlerdir.
- Asker ocaklarında veya şehirlerde yetişen âşıklar (kalem şuarası)medreselerde okuduklarından dolayı Divan edebiyatından etkilenmişlerdir.
- Aşk, toplumsal olaylar, doğa güzellikleri işlenen başlıca konulardır.
- Âşık edebiyatı dini etki taşımadan oluşmuş, din dışı bir edebiyattır.
- Şiirler dörtlüklerle, hece ölçüsüyle ve daha çok yarım uyaklı olarak söylenmiştir.
- Koşma, varsağı, semai, destan nazım şekilleri kullanılmıştır.
- Saz eşliğinde söylenen şiirlere içten bir söyleyiş hâkimdir.
- Âşık edebiyatında, halkın konuştuğu sade bir Türkçe kullanılmıştır.
- Kalem şairleri (kalem şuarası) divan edebiyatının etkisinde kalmış, beyitlerle, aruz ölçüsüyle ve divan edebiyatı nazım şekilleri ve Arapça – Farsça sözcükleri kullanarak selis, satranç gibi şiirler yazmışlardır.
Aşık tarzı halk şiiri nazım şekilleri şunlardır: