Kenan Hulusi Koray (1906-1943) Hikâye yazarıdır. İstanbul’da doğan sanatçı, İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirmiş ve İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’ne devam etmiştir. Vakit Gazetesinde çalışmış ve aynı gazetenin yazı işleri müdürlüğünü yapmıştır. Birçok gazete ve dergide yazılar yayınlayan sanatçı askerlik görevindeyken 1943 yılında tifüs hastalığından ölmüştür. Mezarı Adapazarı’ndadır. Edebi Kişiliği: Yedi Meşaleciler arasında şiir yazmayan ve altı şairin arasına öykü türüyle katılan tek yazardır. Küçük hikâye tarzını benimseyen sanatçı, Cumhuriyet Dönemi’nin korku türünde eser veren ilk hikâyecisidir. “Bahar Hikâyeleri” adlı eserindeki bazı öykülerinde “korku” ve “esrar” temasını işlemiştir. Kurgusu sağlam hikâyeler yazan Kenan Hulusi Anadolu insanının yaşama koşullarını gerçekçi biçimde anlatmış, ancak erken yaştaki ölümü sebebiyle daha yetkin ürünler verememiştir. İlkin ahenkli, şiirsel öyküler yazmış; daha sonra gerçekçi öyküye yönelmiştir. Halkı, işçiyi, köylüyü konu edinmiştir. Psikolojik konularda da öykü yazmıştır. Eserleri: Öykü: Bir Yudum Su, Bahar Hikâyeleri, Bir Otelde Yedi Kişi, Son Öpüş (uzun hikâye) Roman: Osmanoflar Bir Yudum Su: Yazarın Yedi Meşale dönemine ait bir hikâyesi olan “Bir Yudum Su”, “Leylâ ile Mecnun” hikâyesini anımsatan bir aşk hikâyesidir. Bu hikâyede adı geçen üç kişiden biri şair Kays’tır. Diger iki kişinin adı ise Lübna’dır.